Bασικές αρχες ενεργητικής ασφάλειας
O Πρόεδρος του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναφορικά με το ζήτημα του
συστήματος παιχνιδιών Κρας Ντάμις, που αποτέλεσε το προηγούμενο άρθρο μας,
ώρισε ως δικάσιμο για την εκδίκαση της αίτησής μας την Παρασκευή 18 Μαρτίου
1994.
H συνεδρίαση του Δικαστηρίου θα γίνει στο Πρωτοδικείο Αθηνών (χώρος πρώην
Σχολής Ευελπίδων), στο κτίριο 5 και θα αρχίσει στις 9 το πρωί.
Επειδή δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί από τη Γραμματεία του Πρωτοδικείου η
ακριβής σειρά των υποθέσεων, δεν είναι γνωστός ο αριθμός της υπόθεσης και η
αίθουσα που θα γίνει η δίκη. Τα στοιχεία αυτά ανακοινώνονται λίγες ημέρες
πριν από τη δικάσιμο και πάντως θα υπάρχουν την ημέρα της δίκης αναρτημένα
έξω από τη μία από τις τέσσερις αίθουσες του ισογείου του κτιρίου 5, όπου
δικάζονται οι υποθέσεις ασφαλιστικών μέτρων.
Όπως ορίζει το άρθρο 80 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αν σε δίκη, που
εκκρεμεί μεταξύ άλλων, τρίτος έχει έννομο συμφέρον να νικήσει κάποιος
διάδικος, έχει δικαίωμα να ασκήσει πρόσθετη παρέμβαση, για να υποστηρίξει
τον διάδικο αυτόν.
Αυτό σημαίνει ότι παρεμβάσεις μπορούν να γίνουν είτε υπέρ εκείνου που
υποβάλλει την αίτηση είτε υπέρ εκείνου κατά του οποίου αυτή απευθύνεται.
Αναφορικά με το ζήτημα, ποιος έχει έννομο συμφέρον να παρέμβει στην δίκη,
το άρθρο 68 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ορίζει ότι το έννομο συμφέρον
θα πρέπει να είναι άμεσο και όχι να συνίσταται σε απλό γενικότερο
ενδιαφέρον. H επιστήμη, αλλά και τα Δικαστήρια δέχονται ότι έννομο συμφέρον
για να παρέμβει έχει μεταξύ άλλων εκείνος, που κάποιο δικό του δικαίωμα
ταυτίζεται ή είναι ουσιωδώς συναφές με το αντικείμενο της δίκης που γίνεται
μεταξύ των άλλων και το αποτέλεσμα της δίκης αυτής αναμένεται να επηρεάσει
και το δικό του δικαίωμα (Απόφαση Εφετείου Αθήνας 1417/1970).
Το έννομο συμφέρον δεν είναι ανάγκη να είναι οπωσδήποτε οικονομικό, αλλά
μπορεί να έχει και ηθικό χαρακτήρα, όπως όταν ο παρεμβαίνων θέλει να
προστατευθεί από προσβολές της προσωπικότητάς του ή να προστατεύσει
δικαιώματά του που πηγάζουν από το οικογενειακό δίκαιο (Απόφαση Μονομελούς
Πρωτοδικείου Αθήνας 5876/1982).
Επομένως μπορεί ο κάθε γονέας να παρέμβει στη συγκεκριμένη δίκη, για να
προστατεύσει την προσωπικότητα και του δικού του παιδιού, για το οποίο
σύμφωνα με το οικογενειακό δίκαιο ασκεί τη γονική μέριμνα.
H παρέμβαση αυτή μπορεί να είναι είτε υπέρ της αίτησης, αν ο γονέας
πιστεύει ότι το συγκεκριμένο σύστημα παιχνιδιών είναι πράγματι επιβλαβές,
είτε κατά (εναντίον) της αίτησης και υπέρ των Κρας Ντάμις, αν κάποιος
γονέας πιστεύει ότι το παιχνίδι είναι ακίνδυνο και θέλει να προστατεύσει το
δικαίωμα του παιδιού του να το χρησιμοποιεί ή ακόμη και αν πιστεύει ότι το
παιχνίδι όντως εγκυμονεί κινδύνους και θεωρεί ότι είναι δικαίωμα του
παιδιού του να εκτίθεται σε κινδύνους (κάτι ανάλογο με το αείποτε
υποστηριζόμενο δικαίωμα των αμερικανών πολιτών να φέρουν όπλα, που όμως
λόγω της τεράστιας αύξησης της εγκληματικότητας, ιδίως των νέων, έχει
τελευταία προκαλέσει θύελλα αμφισβητήσεων στην ίδια την Αμερική, μέχρι που
το θέμα έφτασε πρόσφατα να γίνει εξώφυλλο στο περιοδικό Time).
H παρέμβαση είναι άλλωστε δυνατό να στηρίζεται και κατευθείαν στο Σύνταγμα,
στην οποία περίπτωση δικαίωμα γι? αυτήν έχει κάθε πολίτης (Απόφαση Εφετείου
Αθήνας 7286/1976).
Το Σύνταγμα με τη σειρά του προστατεύει την αξία του ανθρώπου σαν υπέρτατο
αγαθό (άρθρο 2), την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, (όπου
περιλαμβάνεται και η οικονομική ελευθερία), εφόσον δεν προσβάλλονται τα
δικαιώματα των άλλων (άρθρο 5), αλλά και αυτοτελώς την παιδική ηλικία και
την υγεία (άρθρο 21) στην οποία ασφαλώς περιλαμβάνεται και η ψυχική.
Σύμφωνα με τα παραπάνω δικαιώματα παρέμβασης έχει ο κάθε πολίτης, αν
θίγονται τα προστατευόμενα από το Σύνταγμα παραπάνω δικαιώματά του και
θέλει να τα προστατεύει.
Πέρα δε από τους γονείς, ως άτομα, που δικαιούνται, ως κηδεμόνες, να
προστατεύσουν τα δικαιώματα των παιδιών τους, ενεργώντας για λογαριασμό των
τελευταίων και εκπροσωπώντας τα στο Δικαστήριο, έννομο συμφέρον για
παρέμβαση ενδέχεται να έχουν και συλλογικοί φορείς όπως π.χ. είναι οι
ενώσεις καταναλωτών, που σύμφωνα με το νόμο (1961/1991), έχουν σκοπό την
συλλογική προστασία των δικαιωμάτων των μελών τους.
Ασφαλώς, δικαίωμα παρέμβασης (εναντίον προφανώς της αίτησης) έχουν και
εκείνοι των οποίων τα οικονομικά συμφέροντα επηρεάζονται από το αποτέλεσμα
της δίκης, όπως π.χ. καταστηματάρχες ή διαφημιστές. Ειδικά όμως για τους
διαφημιστές, θα μπορούσε ενδεχομένως να γίνει και παρέμβαση υπέρ της
αίτησης, αφού ο νόμος (1961/1991, άρθρο 20), όπως άλλωστε σχεδόν ταυτόσημα
και ο Ελληνικός Κώδικας Διαφήμισης, (που είναι ένας κώδικας διαφημιστικής
δεοντολογίας υπογεγραμμένος από τις σοβαρότερες διαφημιστικές εταιρίες, τον
ΣΕΒ, το INKA, την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων εφημερίδων, τον Εμπορικό
Σύλλογο Αθηνών, MME κ.λπ.), θεωρεί αθέμιτη κάθε διαφήμιση εφόσον μεταξύ
άλλων «μπορεί αυτή να προκαλέσει ηθική, πνευματική ή ψυχική φθορά στα
παιδιά ή να τα παρασύρει σε επικίνδυνη για τα ίδια ή για το κοινωνικό
σύνολο συμπεριφορά».
Επειδή η συγκεκριμένη δίκη γίνεται με τη διαδικασία των ασφαλιστικών
μέτρων, η παρέμβαση μπορεί να ασκηθεί και προφορικά, επί τόπου στο
ακροατήριο του Δικαστηρίου (μεταξύ άλλων απόφαση Ειρηνοδικείου Λαμίας
223/1979), όπου ο ενδιαφερόμενος δικαιούται και δεν υποχρεούται να
εμφανιστεί ο ίδιος, αφού μπορεί σύμφωνα με το νόμο να εκπροσωπηθεί από τον
πληρεξούσιο δικηγόρο του.
ΜΑΡΚΑΤΟΣ-ΛΑΜΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ETAIPIA ΑΘΗΝΩΝ
Υπεύθυνοι Αρθρου: Δημήτρης Μαρκάτος
Γεωργία Ανανιάδου